باورم نیس که تو رفتی               گل دل نازک بارون

باورم نیست تو نباشی              همدم من گل گلدون

چجوری طاقت بیارم           شبای دلواپسی رو

تو ندیدی سوختنم رو           تب تند بی کسی رو

خدا میدونه که رفتن             آخرین جزای من بود

روز بارونی چشمام              شبای عزای من بود

خط فاصله عزیزم                  تو نذار بین تو و من

نگو از قصه ی بارون              نگو از رفتن و رفتن